Her anne baba, çocuğunun kendi kendine yeten, kendi ayakları üzerinde duran ve olumlu ya da olumsuz durumları net ifade eden bir birey olmasını ister. Çocuklarının özgüvenli olması için maaile çaba harcıyor, emek veriyor. Hatta neredeyse tüm ailenin ve evin yönetimini, kurallarını çocuğa bırakıyor. Fakat özgüven ile şımarıklık arasında çok ince bir çizgi vardır;

Çocuklarda özgüven çağımızın en büyük sorunu haline geldi. Çünkü özgüven ile şımarıklık kavramları birbirine girmiş durumda. Oysa özgüven farklı şımarıklık farklıdır. 
Her davranışını olumlu karşılayıp geçiştirdiğimizde çocuk şımarır ve her ortamda aynısını yapmak ister. Okulda, misafirlikte, parkta, alışveriş merkezinde vb. Hep kendi istekleri olsun ister ve herkesi, anne-baba dahil yönetmek ister. 
Oysa özgüven; kendini ifade etme becerisidir. Ne istediğini bilme becerisidir. Doğruyu - yanlışı bilip ona göre göre davranma becerisidir. Haklı olduğu konularda mücadele etme, yanlış bir davranış yaptığında özür dileme becerisidir. Çocuklarımıza bunu öğretebilirsek özgüveni gelişir, kendini ifade eder. Her dediğine evet deyip olumlamak ise onu enjekte edilmiş bir virüs gibi hayatı boyunca doyumsuz ve mutsuz bir bireye dönüştürecektir…

Özgüvenli çocuk, kelime dağarcığı geniştir ve kendini tane tane ifade eder fakat şımarık çocuk tek kelime ile ifade eder. Genellikle bu kelime de olumsuzluk içerir. Özgüvenli çocuk üretime katkıda bulunur, şımarık çocuk her şeyi kendisi için ister ve doyumsuzdur. Özgüvenli çocuk, olumsuz durumlara baş eder, çare arar. Şımarık çocuk suçlar, kaçar ve sorumluluğu başkasına atar. Daha nice özellik sayılabilir.

Günümüz kuşağı hazırcılığa alıştı. Sabırlı değil ve her şeyi çok çabuk istiyor. Ama bunun en büyük sebebi yeni nesil anne babalar! Çocuğun her istediği yapılırsa kendi çocukluklarında yaşadıkları “eksiklik duygusu”nu yaşamayacaklarını düşünmeleridir. Oysa çocuk eksikliğini hissetmediği bir şey için çabalamaz. Çocukları bazı eksiklikleri hissetmeli ki onun için çabalasın, hedef belirlesin. Ve özgüvenli çocukların hedefi vardır.

Özgüvenli çocuk yetiştirmek için neler yapılmalı?

Öncelikle çocuğunuza bir birey olduğunu hissettirmelisiniz. Her bireyin hakları aynı zamanda görev sorumluluklarını olduğunu ona öğretin. Anne, baba, abi, abla, kardeş evde herkesin sorumlulukları vardır.

Çocuğunuza kendini kelimelerle ifade etmeyi öğretin, kırıp dökmesine, ağlamasına prim vermeyin. “bizim çocuğa istemediği bir şeyi yaptırmazsınız” cümlesi tüm yönetimin çocuğa verilmesi demektir. Bu durum onu özgüvenli değil; ilerde onun mutsuz ve doyumsuz bir birey yapar.

Çocuklarınızın ev işlerinde size destek olmasını sağlayın, görev verin. Kendi suyunu alan, kendi tabağını kaldıran çocuk özgüvenlidir; anneye babaya emir vererek büyüyen çocuk değil.

Unutmayın ki dışardaki dünya anne baba evi gibi olmaz, öyle bir hayat sunmaz ama bir çocuk dışardaki dünyaya evinde hazırlanır.